- Zweeds handjeklap
- chinees boxen
- quizzen
- boodschappen spel
- zoek iemand die …
- zoek het verband
- buzzen
- groepsrollen
- groepswerk
- zoek de fout
- zinnen afmaken
- expert groepjes
- woordweb
- brainstorm
- concept cartoon

Onderzoeksvraag : op welke manier kan ik de nadruk leggen op kunst in het dagelijks leven?

Op deze bladzijde is alles te zien wat mij opviel aan het hoofdstuk: Wetenschap en kunst. Ik heb dit hoofdstuk gekozen omdat het het enige hoofdstuk in het boek was dat kunst als onderwerp had. Af en toe zie je wel wat referenties maar daar blijft het dan ook wel bij.

Voordat ik begon met het maken van mijn bladzijde heb ik het hele hoofdstuk gelezen en was de zin “a visual explanation as art” de beste samenvatting. (En het past ook leuk bij de opdracht) Het gaat er namelijk in het kort over dat het boek wel degelijk inziet dat men kunst gebruikte om iets uit te leggen. Toch lijkt juist die aanpak in dit hoofdstuk ver te zoeken.

Om dit weer te geven heb ik een soort van “where is waldo” poppetjes van mezelf gemaakt middels grafische media. Ik wil hier mee aangeven dat elk hoofdstuk de indruk wekt ‘nieuw’ te zijn terwijl het concept en het resultaat hetzelfde blijft, net als in de waldo boeken.

Verder wilde ik dat alle ‘slechte’ aspecten van het hoofdstuk op mijn bladzijde te zien zijn zodat ik eigenlijk een nieuw lesboek bladzijde ontwierp die naar mijn mening de sfeer van de methode visueel samenvat. Ik heb de flaws onder de loep gelegd waardoor deze vrij drukke bladzijde is ontstaan.

15 activerende werkvormen.

Pavels opdrachten.

3 Opdrachten van Diana.

Door Xavier.

De Be-paal is een project waar de deelnemer experimenterend, onderzoekend en kritisch bezig is. Hiermee willen we uitdaging bieden aan de jonge geïnspireerde kunstenaars van 8 tot 13 jaar. Doormiddel van het artistiek aankleden van de Be-paal hopen we het creatief denken te stimuleren en de link te leggen tussen de zelfgemaakte abstracte kunst, de omgeving en de kunst die in het museum te vinden is.

Zoals je in het museum kan zien maakt de kunstenaar Carlos Irijalba gebruik van fabricatiefouten. Hierbij wordt dit door de fabriek beschouwt als afval echter geeft de kunstenaar hier weer een nieuwe betekenis aan. Het afval wordt hier als kunstobject neergezet en laat de bezoeker nadenken over de gevolgen van de huidige denkwijze van de mens over het gebruik van afval.

De leerling krijgt verschillende materialen om mee te werken zoals hout, papier, verf en materiaal uit de omgeving zoals afval of blaadjes.

Verder zijn er nog vragen bordjes die de leerlingen al kunnen beantwoorden of over na kunnen denken. Door de vragen al aan te bieden komen de leerlingen tijdens de evaluatie niet voor verrassingen te staan en hopen we dat ze sneller tot antwoorden kunnen komen. We vragen of de leerling zelf na wil denken over wat ze hebben achtergelaten en of dat met of zonder achterliggende gedachte was. Ook vragen we of ze plezier hadden in het maak proces. Met de evaluatie willen we de leerling uitdagen kritisch te denken over het project en hun kunstwerk.

|

Met de zeepbellen wilde ik duidelijk maken dat als je kennis op zo’n een duidingen manier overbrengt je makkelijk mensen uitsluit. Denk aan mensen met een korte concentratie boog, mensen met dyslexie of mensen die Nederlands niet als eerste taal spreken. De tekst is nu moeilijk te lezen voor iedereen.

Ook wilde ik dat de zeepbellen de kennis weergeven die verloren gaat. Ik weet namelijk nog wel van toen ik geschiedenis had dat ik het één keer goed leerde en dan meteen weer vergat. De bel ontstaat ook maar één keer en dan is ie weg net als de tekst in mijn hoofd.

Als laatste vielen de plaatjes mij op. Op vrijwel elke pagina staat er namelijk wel een. In mijn ogen een perfecte manier om zowel de kennis via tekst als visueel over te brengen. Maar niets is minder waar. Negen van de tien keer heeft het plaatje amper iets met de tekst te maken en is het verre van een kapstok of visuele samenvatting. De plaatjes worden nu namelijk meer als beloning/ afwisseling gebruikt en zouden net zo goed een ander random plaatje kunnen zijn. Vandaar dat ik de plaatjes verwisselbaar en los op de bladzijde heb weergegeven.

Ik hoop hiermee een samenvatting te hebben gegeven van mijn nieuw ontworpen “irritante bladzijde”.

Een samenvatting van mijn bladzijde:(zie de foto hieronder)

WAK: Be-paal

Leerdoelen:
- De kinderen kunnen aan het einde van de workshop afval ombouwen naar kunst.
- De kinderen kunnen aan het einde van de workshop beschrijven waarom afval kunst kan zijn.
- De kinderen hebben aan het einde van de workshop nagedacht over hun impact op de aarde.
 
De workshop in stappen (ongeveer 30 minuten):

1. Uitleg over het doel van de kunstenaar, een rondleiding door de expositie en wat het doel van de opdracht is (zie bovenstaand).
2. Iedereen mag een schort pakken en deze aantrekken.
3. Alle spullen worden uit de tas gehaald en kunnen de kinderen zich oriënteren op het materiaal.
4. Een aantal kinderen gaan naar buiten om materialen te zoeken voor het kunstwerk.
5. Het deel van de kinderen mogen de Be-paal in elkaar zetten.
6. De kinderen gaan aan de slag om de Be-paal vorm te geven door het gebruiken van de materialen. Ook aangeven dat de vragen op de Be-paal beantwoord mogen worden.
7. Afsluitend gaan zij met de groep gezamenlijk de Be-paal langs en bespreken zij de opbrengsten.

Het leuke van dit project is, is dat je de Be-paal elke keer weer op een andere manier kan in zetten. Zowel bij de doelgroep kinderen van 8 t/m 13 jaar als iedereen daar omheen. We hebben hierbij ook gedacht aan een versie voor de buurtbewoners. Ook kun je het per thema anders aanpakken zoals bij het thema ‘afval’.

Door Mereke.